Uciekł mi kot...

.

.

.

Na Oskara nie ma sposobu...
Drzwi , siatki , okna pokona wszystko...

Parę dni temu  uciekł z domu na własne ryzyko , na własną łapkę...
Nas nie było , byliśmy na działce.
Wracamy późno ok.20:00 , kota nie ma w ilości sztuk jeden.
Ja ciągle liczę koty, czy mi się ich liczba zgadza :-)))

Biegam góra dół, góra dól,
Wewnątrz , na zewnątrz.
Potrząsam pudełkiem z karmą jak grzechotką, nie ma rudej małpy.
Strach, obok po sąsiedzku amstaf i wcale nie łagodny.

Latam po domkach i pytam się, czy nie widzieli, nie nie widzieli.
Strach i zbiera mi się na płacz. Gdzie Ty koteczku, gdzie...

Oskar - uciekinier jest pięknie rudo prążkowany

tutaj siedzi i pije wodę

Ogonek Oskara również jest pięknie prążkowany

Wpadam do pokoju kociego, a za oknem ruda łajza do mnie się uśmiecha.
Łapię go w ramiona, on śpiewa miłosne mruczando, ja też go usiłuję z miłości udusić.
Głodny jak wilk i zadowolony z siebie.

Przywiąże rudą małpę do kaloryfera,
ale znając jego możliwości i tak się odwiąże.
Może go udusić ? Na gulasz przerobić ?
Przynajmniej będę pewna, co się z nim stało.
Moje dziecko twierdziło kiedyś swego czasu,
że najlepiej lubi koty z frytkami.

Dobrze ,że wrócił :-)))
Jaka jestem szczęśliwa :-)))