Minął tydzień...

Ani do przodu ani do tyłu...

Misia żyje, warczy jak upycham w nią jedzenie, czasami sama zje.
Leki dostaje.
Doszły nowe leki.
Laktoferyna.
Obserwuję, bo ona alergiczka , a ten lek na białkach z serwatki...

I byłoby całkiem nudno gdyby jakoś ruszyło do przodu.
Chyba chcę ,żeby za szybko działo się ....ech...

 Misia śpiąca w poduszkach

Niestety koteczka najważniejsza,

a że ja niewyspana to szczegół :-)))

Czasami jest śmiesznie,
bo A. się śmieje z tego, co mówię do Misi, takie to nielogiczne :-)))



Najczęściej jest tak ,
że Misia leży na wersalce jak księżniczka
a ja smaruję specjalną pastą jedzeniową jej pyszczek pod nosem
i mówię ,że ma zjeść choćbyśmy tutaj obie padły.
Misia zlizuje i tą metodą posiłek trafia do jej żołądka.

Nie jest karmiona na siłę , tylko zlizuje tę karmę ze swojego pyszczka.
Czasami  jesteśmy nieżle umazane obie ale i tak dużo trafia do brzuszka.

Dużo jedzenia zostaje, nie jest zużyte ,
No ale przecież u mnie nic się nie zmarnuje.
Pozostałe krzyczą hip hip hurrra znowu coś dobrego dla nas :-)))
Przecież ona na pewno dostaje lepsze od naszego !!!

I tak życie się toczy , niestety opieka nad Misią zajmuje strasznie dużo czasu,
ale uparłam się ,że jeszcze nie czas, jeszcze nie czas...